تو این یکی دو ماه اخیر وقتی به وبلاگم سر می زنم و می بینم تعداد خوانندگان وبلاگ بیشتر شده ، هم خوشحال می شم هم ناراحت . دلیل ناراحتیم اینه که من معمولا دیر به دیر مطلب جدیدی می نویسم . به همین دلیل هم وقتی فکرش رو می کنم که یه تعداد از آدم ها میان و می بینن چیز جدیدی ننوشتم و ممکنه یه کمی حالشون گرفته بشه ، یه جورایی عذاب وجدان می گیرم . البته صادقانه بگم این عذاب وجدان آن چنان نیست که منو مجبور کنه زود به زود مطلب جدید بنویسم!!!